II Gdy miłość do ciebie, silniejsza niż rozsądek.

*** Oczami Zayna ***

~ polecam słuchać Tainted Love M. Mansona. Mimo mocnej nuty, tekst sprawia że moje serce mięknie ~

"Zamykam oczy.

Pragnę przypomnieć sobie twój uśmiech.

Ale jedynie potrafię płakać.

Czy odnajdziemy jeszcze miłość?  "

Każdy kolejny dzień zaczynam tak samo. Budzę się, idę do pracy, wracam i zasypiam. Każdy jest taki sam, każdy oparty na tęsknocie za tą małą, drobną istotką. Jej zaraźliwym śmiechem, dużymi i ciekawskimi oczami, oczami które obserwują wszystko jakby widziały to po raz pierwszy. Jakby poranna kawa lub wieczorny seans z "Tytanikiem" był czymś nowym, nieznanym. Dla niej każdy dzień jest czymś niezwykłym. Dzięki niej moje życie nabrało blasku i młodości. Mam 22 lata a moim fundamentem są trzy schodki prowadzące do miło i przytulnie wyścielonej, czarnej trumny. Przy niej nawet ta kilku ścienna gablotka zabita deskami z nią u boku byłaby czymś wspaniałym. Tamtej nocy gdy widziałem jak bardzo jest zrozpaczona, gdy ujrzałem jej łzy na wiecznie promiennej twarzy poczułem, że nie chce nikogo poza nią. Pragnę jej i tylko jej. Obiecałem sobie że nikt jej nigdy już nie skrzywdzi.
   Objąłem ją delikatnie a ona wtuliła się we mnie. Czułem wewnętrzne ciepło i złość. Kto jej to zrobił?
Spojrzała na mnie i uśmiechnęła się gorzko, ale szczerze. Objęła mnie za szyję i pocałowała. Wszystko to działo się tak szybko. Mimo że wiedziałem że nie powinienem, że robi to by zgłuszyć ból to nie potrafiłem się jej oprzeć.
Z zadumy wyrwał mnie dzwonek telefonu. Jej telefonu. Zerwałem się z łóżka i podbieglem do biurka. Komórka Maii dzwoniła pod sterta papierów.
Musiała o niej zapomnieć gdy spieszyła się do domu. Na ekraniku widniało imię Liam'a. Czego mógł od niej chcieć po tym wszystkim co jej zrobił?
Zabrałem urządzenie chowając w tylną kieszeń i wsiadając do auta. Kierowałem się w stronę jej domu z nadzieją że zastane ją tam, że nie będzie z nią JEGO ani żadnego innego mężczyzny.
Gdy przed domem ujrzałem ją całą we krwi, zapłakana i przerażona sam nie potrafiłem opanować emocji. Podbiegłem do niej i złapałem w ramiona.
- Boniu kochanie, wszystko w porządku? Zabiorę Cię stąd, choć ze mną. Wszystko będzie dobrze.
Wziąłem ją na ręce i zabrałem do domu. Zaniosłem ją do łazienki i ukłożyłem w wannie gdzie nalałem wody. Wzrok miała pusty i nieobecny. Jakby ktoś wyrwał z niej wszystko co dotychczas w sobie trzymała.
Ująłem jej twarz w swoje dłonie i spokojnym głosem spytałem.
-To znowu on, prawda kochanie? To znowu on? - na jej zakrwawionej i bladej twarzy pojawił się blask uśmiechu.
- Jestem wolna, samotna ale wolna- szepnęła dłońmi gładząc powierzchnię wody i mimo że kąciki ust trochę się uniosły nadal czułem smutek w jej głosie.
-Nie jesteś sama, rozumiesz? Nie jesteś sama. - powiedziałem stanowczym głosem głęboko spoglądając jej w oczy jednocześnie zmuszając ja by zrobiła to samo.
Ciągle rozpraszał mnie widok jej mokrej koszulki opinającej jej ciało. Wyglądała jak zagubiona dziewczynka którą dopiero co pozostawiono na pastwę losu, na pożarcie wilkom.
Złapałem za gąbkę i zacząłem obmywając jej zmarznięte ciało. Była lodowata i sina jakby ciało dawno już nie było z dusza jednością.
Jednak ja wierzę że jest inaczej. Że to tylko chwilowa słabość. A nawet nie słabość tylko niedyspozycja. Jutro obudzi się odnowiona i silna. Jak zawsze.
- Ty nie zostawisz mnie, prawda Zayn? - szepnela i swoimi dużymi brazowymi oczami spojrzała na mnie oczekując na odpowiedź. 
- Zadajesz głupiutkie pytania, wiesz? Czy kiedykolwiek ruszyłem się od ciebie dalej niż dwa metry?- odparłem uśmiechając się i próbując również na jej twarzy wywołać nutę szczerego uśmiechu. Ona jednak spuściła wzrok dodając.
-On też tak mówił. 
Nie wiedziałem co powiedzieć. Muszę udowodnić jej że nie jestem nim. Ja nie odejdę. Słowa w tym wypadku nie dadzą jej bezpieczeństwa. Ale obiecuje, że gdy Liam tylko się do niej zbliży to osobiście sprawie że to on tym razem za cierpi. Otuliłem ją ręcznikiem wyjmując z wanny. Wręczyłem jej strój do spania wychodząc by mogła się spokojnie przebrać.
-Czekaj! Pomożesz mi?- szepnęła i spojrzała na pokaleczone i mało sprawne w tym momencie dłonie. Zbliżyłem się do niej i wytarłem zdejmując mokre ubranie. Trudno mi skupić się na czymś innym niż jej nagie ciało. Ubrałem ją w koszulę nocną i zaniosłem do łóżka przykrywając ciepłą, puchata kołdra. Nachyliłem się nad nią widząc jej zmęczenie. Pocałowałem w czoło szepcząc.
-Kocham Cię i nigdy nie opuszczę, rozumiesz? Za bardzo cie kocham by móc zostawić cie choć na chwilę. By móc zranić twoje serduszko. A teraz spij. Nie myśl o nim. Po prostu spij.

Kochane!
Przede wszystkim przepraszam za wszelkie błędy. Rozdział dodałam będąc na telefonie i dlatego nie jest wszystko tak jakbym chciała. Obiecuję że gdy tylko dostanę komputer wprowadzę poprawki.
DZIĘKUJĘ wam bardzo że jesteście ze mną,  za wszystkie słowa otuchy i pochwały.  To bardzo motywuje. Jeszcze raz dziękuję.